Βρήκα ένα άρθρο, ένα πολύ στοχευμένο άρθρο, ένα άρθρο σε ένα πολύ όμορφο blog ενός πνευματικού ανθρώπου που υποστηρίζει με θέρμη αυτό που πιστεύει, ενώ με την ίδια θέρμη δέχεται την αντίθετη άποψη.Πρόκειται για το http://aekphile.blogspot.com/.Το συγκεκριμένο άρθρο αφορά στο πολυσυζητημένο πανεπιστημιακό άσυλο και πρόκειται για αναδημοσίευση από το www.aixmi.gr αλλά αξίζει πραγματικά όπως αξίζει και το σχόλιο του φίλου blogger, του δάσκαλου Κώστα.
Του Θοδωρή Παπαθεοδώρου
*Δεν υπερασπιζόμαστε αυτό το Πανεπιστήμιο. Δεν υπερασπιζόμαστε αυτό
το άσυλο. Δεν υπερασπιζόμαστε την αυθαιρεσία της βίας. Αντίθετα, την
καταγγέλλουμε, την απομονώνουμε και την καταδικάζουμε.
Η αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις δόθηκε μέσα από τις συζητήσεις με φοιτητές και συναδέλφους, μετά την επίθεση κατά του νομπελίστα Τζέιμς Ουότσον σε εκδήλωση αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Καταθέτω την άποψή μου, που είναι και αυτή της συντριπτικής πλειονότητας των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Τι συνέβη; Η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών αποφάσισε ομόφωνα, πριν από καιρό, να ανακηρύξει επίτιμο Διδάκτορα των Τζέιμς Ουότσον. Νομίζω ότι δεν θα διαφωνήσει κανείς ότι αυτό είναι αναφαίρετο ακαδημαϊκό δικαίωμα της εν λόγω Σχολής, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχουν διαφωνίες ούτε από τους καθηγητές, ούτε από τους φοιτητές Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, μία ομάδα κουκουλοφόρων εισέβαλε στην αίθουσα του συνεδριακού κέντρου του Πανεπιστημίου Πατρών, κραδαίνοντας ξύλινα κοντάρια, με σκοπό να τη διακόψουν, επιτέθηκαν στον Τζ. Ουότσον και στους παρευρισκόμενους, ενώ δύο καθηγητές παρενέβησαν για να τους απωθήσουν και τραυματίστηκαν ελαφρά. Η εκδήλωση συνεχίστηκε μετά την αποχώρηση των κουκουλοφόρων…
Δεν εξετάζω τους λόγους της επίθεσης, γιατί δεν μπορούν να υπάρξουν ισχυροί λόγοι που να δικαιολογούν επίθεση ενάντια στην παρουσία ενός επιστήμονα σε πανεπιστημιακό χώρο. Ούτε διανοείται κανείς ότι μπορεί με τη βία να ανατραπεί μία απόφαση ακαδημαϊκού περιεχομένου που ελήφθη από τα συλλογικά όργανα μίας Σχολής. Εξετάζω την ίδια την επίθεση ως πράξη βίας στο Πανεπιστήμιο, η οποία παραβιάζει από μόνη της την ελευθερία της διακίνησης των ιδεών, καταργεί το άσυλο και προσβάλλει τις ακαδημαϊκές αξίες, οι οποίες, σε αυτό τον τόπο, έχουν κατακτηθεί με θυσίες και αγώνες γενεών.
Στο Πανεπιστήμιο, δεν μπορούμε να υπερασπιζόμαστε την αυθαιρεσία της βίας υπό οποιοδήποτε πολιτικό μανδύα και να την συνδέουμε στο ελάχιστο με την ελευθερία της έκφρασης ή με οποιαδήποτε πολιτική διεκδίκηση, για τον απλό λόγο ότι αυτή η βία εκκινεί από τη φασίζουσα αντίληψη της επιβολής της ωμής μυϊκής δύναμης ενάντια σε ιδέες ή απόψεις. Δεν πρόκειται για απλά φαινόμενα ανομίας, αλλά για πράξεις βαθιά αντιδημοκρατικές, α-κοινωνικές και πολιτικά παρακμιακές και για βιαιοπραγίες που έχουν ως ιδεολογικό πρόσημο την κατάλυση της ακαδημαϊκής ελευθερίας.
Χθες, τα θύματα τέτοιων ενεργειών σε πανεπιστημιακούς χώρους ήταν συνάδελφοι πανεπιστημιακοί, όπως οι Γ. Παπαδάτος, Γ. Πανούσης, Χρ. Κίττας κ.ά., σήμερα προσκεκλημένοι καθηγητές από το εξωτερικό, αύριο ο καθένας, ο οποίος δεν αρέσει για τον οποιονδήποτε λόγο. Πόσο απέχει αυτό από το φασισμό ή από την υποσυνείδητη νομιμοποίηση της ιδεολογίας της βίας ως τρόπου έκφρασης ή αντίδρασης απέναντι σε αντίθετες ιδέες; Φοβούμαι, ελάχιστα. Ποια σχέση έχουν τέτοιες ενέργειες με το πανεπιστημιακό άσυλο; Καμία!
Σημασία έχει ότι και σε αυτή την περίπτωση, η φωνή της πανεπιστημιακής κοινότητας δεν ακούστηκε πιο ψηλά και περισσότερο έντονα από τις φωνές αυτών που αποδίδουν τα συγκεκριμένα φαινόμενα στην ύπαρξη του ασύλου. Ορθά και άμεσα οι πρυτανικές αρχές του Πανεπιστημίου Πατρών κατέθεσαν μήνυση εναντίον των αγνώστων δραστών. Ορθά οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση απέτρεψαν την επίθεση των κουκουλοφόρων. Ορθά εναντιώθηκαν στην απρόκλητη βία.
Οφείλουμε όλοι να προστατεύσουμε το άσυλο ως ακαδημαϊκή ελευθερία και θεσμό Δημοκρατίας στο Πανεπιστήμιο, στη βάση της προστασίας της νομιμότητας.
Όμως το ζήτημα δεν είναι το άσυλο, αλλά η λειτουργία της πανεπιστημιακής κοινότητας. Είναι καθήκον όλων μας να απονομιμοποιήσουμε και να καταδικάσουμε, χωρίς δισταγμούς, κάθε μορφή βίας στους πανεπιστημιακούς χώρους, να απομονώσουμε την ιδεολογική εκφορά της που εκπέμπεται από ελάχιστους, αλλά που απευθύνεται αδιάκριτα σε όλους -πανεπιστημιακή κοινότητα, κοινή γνώμη, κοινωνία- και γίνεται αντιληπτή ως ο υπαρκτός λόγος της βίας στο Πανεπιστήμιο. Η εικόνα της βίαιης πραγματικότητας στους ακαδημαϊκούς χώρους που προβάλλεται από ορισμένους δεν είναι ούτε κυρίαρχη ούτε αποδεκτή. Είναι μία στρεβλή πραγματικότητα σε σημείο προβοκάτσιας. Ίσως σε αυτό, άλλωστε, να στοχεύουν όσοι ενορχηστρώνουν τέτοιες ενέργειες, επιδιώκοντας, συχνά, οι πράξεις τους να έχουν μιντιακή κάλυψη.
Θα πρέπει, ως πανεπιστημιακή κοινότητα, να συμφωνήσουμε σε κάτι. Το άσυλο και τα κεκτημένα της Δημοκρατίας στο Πανεπιστήμιο δεν είναι συμβατά με τη βία, τον καταναγκασμό και την παρακμή των πολιτικών πρακτικών. Δεν είναι συμβατά με την αυθαίρετη επιβολή της δύναμης του οποιουδήποτε «ισχυρού».
Θα πρέπει να υπερασπίσουμε το χώρο μας, γιατί σε αντίθετη περίπτωση και το άσυλο και τα κεκτημένα της Δημοκρατίας δεν οδηγούνται απλά σε συρρίκνωση, αλλά κινδυνεύουν να απαξιωθούν, πολλές φορές δε από τη δική μας την αδιαφορία ή την έλλειψη ορατής και ηχηρής αντίδρασης.
Γι’ αυτό θα πρέπει να υπερασπιστούμε τις αρχές και τις αξίες του δημόσιου Πανεπιστημίου!
* Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου είναι καθηγητής Αντεγκληματικής Πολιτικής και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
(Πηγή: aixmi.gr)
Η αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις δόθηκε μέσα από τις συζητήσεις με φοιτητές και συναδέλφους, μετά την επίθεση κατά του νομπελίστα Τζέιμς Ουότσον σε εκδήλωση αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Καταθέτω την άποψή μου, που είναι και αυτή της συντριπτικής πλειονότητας των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Τι συνέβη; Η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών αποφάσισε ομόφωνα, πριν από καιρό, να ανακηρύξει επίτιμο Διδάκτορα των Τζέιμς Ουότσον. Νομίζω ότι δεν θα διαφωνήσει κανείς ότι αυτό είναι αναφαίρετο ακαδημαϊκό δικαίωμα της εν λόγω Σχολής, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχουν διαφωνίες ούτε από τους καθηγητές, ούτε από τους φοιτητές Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, μία ομάδα κουκουλοφόρων εισέβαλε στην αίθουσα του συνεδριακού κέντρου του Πανεπιστημίου Πατρών, κραδαίνοντας ξύλινα κοντάρια, με σκοπό να τη διακόψουν, επιτέθηκαν στον Τζ. Ουότσον και στους παρευρισκόμενους, ενώ δύο καθηγητές παρενέβησαν για να τους απωθήσουν και τραυματίστηκαν ελαφρά. Η εκδήλωση συνεχίστηκε μετά την αποχώρηση των κουκουλοφόρων…
Δεν εξετάζω τους λόγους της επίθεσης, γιατί δεν μπορούν να υπάρξουν ισχυροί λόγοι που να δικαιολογούν επίθεση ενάντια στην παρουσία ενός επιστήμονα σε πανεπιστημιακό χώρο. Ούτε διανοείται κανείς ότι μπορεί με τη βία να ανατραπεί μία απόφαση ακαδημαϊκού περιεχομένου που ελήφθη από τα συλλογικά όργανα μίας Σχολής. Εξετάζω την ίδια την επίθεση ως πράξη βίας στο Πανεπιστήμιο, η οποία παραβιάζει από μόνη της την ελευθερία της διακίνησης των ιδεών, καταργεί το άσυλο και προσβάλλει τις ακαδημαϊκές αξίες, οι οποίες, σε αυτό τον τόπο, έχουν κατακτηθεί με θυσίες και αγώνες γενεών.
Στο Πανεπιστήμιο, δεν μπορούμε να υπερασπιζόμαστε την αυθαιρεσία της βίας υπό οποιοδήποτε πολιτικό μανδύα και να την συνδέουμε στο ελάχιστο με την ελευθερία της έκφρασης ή με οποιαδήποτε πολιτική διεκδίκηση, για τον απλό λόγο ότι αυτή η βία εκκινεί από τη φασίζουσα αντίληψη της επιβολής της ωμής μυϊκής δύναμης ενάντια σε ιδέες ή απόψεις. Δεν πρόκειται για απλά φαινόμενα ανομίας, αλλά για πράξεις βαθιά αντιδημοκρατικές, α-κοινωνικές και πολιτικά παρακμιακές και για βιαιοπραγίες που έχουν ως ιδεολογικό πρόσημο την κατάλυση της ακαδημαϊκής ελευθερίας.
Χθες, τα θύματα τέτοιων ενεργειών σε πανεπιστημιακούς χώρους ήταν συνάδελφοι πανεπιστημιακοί, όπως οι Γ. Παπαδάτος, Γ. Πανούσης, Χρ. Κίττας κ.ά., σήμερα προσκεκλημένοι καθηγητές από το εξωτερικό, αύριο ο καθένας, ο οποίος δεν αρέσει για τον οποιονδήποτε λόγο. Πόσο απέχει αυτό από το φασισμό ή από την υποσυνείδητη νομιμοποίηση της ιδεολογίας της βίας ως τρόπου έκφρασης ή αντίδρασης απέναντι σε αντίθετες ιδέες; Φοβούμαι, ελάχιστα. Ποια σχέση έχουν τέτοιες ενέργειες με το πανεπιστημιακό άσυλο; Καμία!
Σημασία έχει ότι και σε αυτή την περίπτωση, η φωνή της πανεπιστημιακής κοινότητας δεν ακούστηκε πιο ψηλά και περισσότερο έντονα από τις φωνές αυτών που αποδίδουν τα συγκεκριμένα φαινόμενα στην ύπαρξη του ασύλου. Ορθά και άμεσα οι πρυτανικές αρχές του Πανεπιστημίου Πατρών κατέθεσαν μήνυση εναντίον των αγνώστων δραστών. Ορθά οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση απέτρεψαν την επίθεση των κουκουλοφόρων. Ορθά εναντιώθηκαν στην απρόκλητη βία.
Οφείλουμε όλοι να προστατεύσουμε το άσυλο ως ακαδημαϊκή ελευθερία και θεσμό Δημοκρατίας στο Πανεπιστήμιο, στη βάση της προστασίας της νομιμότητας.
Όμως το ζήτημα δεν είναι το άσυλο, αλλά η λειτουργία της πανεπιστημιακής κοινότητας. Είναι καθήκον όλων μας να απονομιμοποιήσουμε και να καταδικάσουμε, χωρίς δισταγμούς, κάθε μορφή βίας στους πανεπιστημιακούς χώρους, να απομονώσουμε την ιδεολογική εκφορά της που εκπέμπεται από ελάχιστους, αλλά που απευθύνεται αδιάκριτα σε όλους -πανεπιστημιακή κοινότητα, κοινή γνώμη, κοινωνία- και γίνεται αντιληπτή ως ο υπαρκτός λόγος της βίας στο Πανεπιστήμιο. Η εικόνα της βίαιης πραγματικότητας στους ακαδημαϊκούς χώρους που προβάλλεται από ορισμένους δεν είναι ούτε κυρίαρχη ούτε αποδεκτή. Είναι μία στρεβλή πραγματικότητα σε σημείο προβοκάτσιας. Ίσως σε αυτό, άλλωστε, να στοχεύουν όσοι ενορχηστρώνουν τέτοιες ενέργειες, επιδιώκοντας, συχνά, οι πράξεις τους να έχουν μιντιακή κάλυψη.
Θα πρέπει, ως πανεπιστημιακή κοινότητα, να συμφωνήσουμε σε κάτι. Το άσυλο και τα κεκτημένα της Δημοκρατίας στο Πανεπιστήμιο δεν είναι συμβατά με τη βία, τον καταναγκασμό και την παρακμή των πολιτικών πρακτικών. Δεν είναι συμβατά με την αυθαίρετη επιβολή της δύναμης του οποιουδήποτε «ισχυρού».
Θα πρέπει να υπερασπίσουμε το χώρο μας, γιατί σε αντίθετη περίπτωση και το άσυλο και τα κεκτημένα της Δημοκρατίας δεν οδηγούνται απλά σε συρρίκνωση, αλλά κινδυνεύουν να απαξιωθούν, πολλές φορές δε από τη δική μας την αδιαφορία ή την έλλειψη ορατής και ηχηρής αντίδρασης.
Γι’ αυτό θα πρέπει να υπερασπιστούμε τις αρχές και τις αξίες του δημόσιου Πανεπιστημίου!
* Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου είναι καθηγητής Αντεγκληματικής Πολιτικής και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
(Πηγή: aixmi.gr)
Ποιο "άσυλο";
Το περιβόητο "Πανεπιστημιακό Άσυλο" (υποτίθεται πως) υπάρχει για να προασπίζει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και την ελευθερία της έκφρασης στους ακαδημαϊκούς χώρους. Βέβαια, κάθε ηθικός κανόνας συνοδεύεται κι από τις αντίστοιχες εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, δεν απαιτείται προστασία της ελευθερίας του λόγου αν αυτή αμφισβητείται από "προοδευτικούς επαναστάτες" φέροντες το δημοκρατικό διακριτικό της... κουκούλας, ακόμα κι όταν αυτοί επιχειρούν να επιβάλουν τις φασιστοειδείς απόψεις τους με χρήση βίας και τραμπουκισμών. Στην περίπτωση αυτή, η λειτουργία του ασύλου μπορεί να αναστέλλεται προσωρινά, μέχρι τα "χαϊδεμένα παιδιά" μερίδας της (κοινοβουλευτικής) αριστεράς να ολοκληρώσουν το "δημοκρατικό" τους έργο! Αν γι' αυτή την "αριστερά" θυσιάστηκαν οι ιδεολόγοι της Μακρονήσου (βλ. σχετικό αφιέρωμα του Aekphile), τότε, τι να πούμε... ας πρόσεχαν!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου