Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μικρή χώρα, αλλά με μεγάλη ιστορία, ζούσε ένα παιδάκι.Το λέγαν Έλληνα.Ο Έλληνας ζούσε μαζί με τους γονείς του σε ένα φτωχικό σπιτάκι και μεγάλωνε με πολύ αγάπη ακούγοντας καθημερινά ιστορίες για τους προγόνους του.Ήταν λέει η οικογένεια του, σπουδαία.Από αυτήν ξεκίνησαν τα γράμματα.Αυτή έχτισε Παρθενώνες και αυτή ήταν που έκανε την χώρα του την πιο γνωστή χώρα του κόσμου.
Οι γονείς του Έλληνα ήταν φτωχοί βιοπαλεστές,αλλά ο Έλληνας μεγάλωνε μέσα στα πλούτη και στις ανέσεις, πράγμα παράδοξο για τα οικονομικά της οικογένειάς του.Ό,τι ήθελε το είχε.Ό,τι ζητούσε, οι γονείς του το αγόραζαν αμέσως.Πολλοί ήταν αυτοί που σάστιζαν με την άνεση που μεγάλωνε αυτό το παιδί, αλλά δεν ανέφεραν ποτέ τίποτα.Αντίθετα προσπαθούσαν και αυτοί να μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τον ίδιο τρόπο.Και τα κατάφερναν.
Σε αυτή τη χώρα αν και οι περισσότεροι ήταν βιοπαλεστές, ζούσαν σαν βασιλιάδες.Αν και ο μισθός τους ήταν πολύ μικρός, αυτοί κατάφερναν και κάναν τα πάντα.'Εχτιζαν σπίτια, αγόραζαν πανάκριβα ρούχα, αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, κινητά, υπολογιστές. Πήγαιναν κάθε καλοκαίρι διακοπές.Μεγάλωναν τα παιδιά τους όπως οι γονείς του Έλληνα.
Κάποιοι σοφότεροι, αλλά λιγότεροι, έλεγαν στους γονείς του Έλληνα "μην τον κακομαθαίνεις", "μην ξοδεύεις περισσότερα από αυτά που παίρνεις", αλλά μάταια.
Κάποια μέρα, ο Έλληνας μεγάλωσε και ήξερε πλέον τον τρόπο για να ζεί όπως ονειρεύεται.Έίχε μάθει πλέον τις κατάλληλες λέξεις που θα του χάριζαν μια βασιλική ζωή.Δάνειο, πιστωτική κάρτα, εορτοδάνειο, διακοποδάνειο, δάνειο γάμου,δάνειο σπουδών,φοροδιαφυγή,λαμογιά...και πολλές άλλες λέξεις που άκουγε από μωρό, θα ανέθρεφαν αυτόν και την οικογένειά του.Το ίδιο έκαναν και τα παιδιά των υπολοίπων οικογενειών.
Η ευτυχία συνεχιζόταν.Οι σοφότεροι όμως υπήρχαν και έλεγαν τις ίδιες κουβέντες στον Έλληνα όπως κάποιοι άλλοι τις έλεγαν στους γονείς του.Όπως όμως οι γονείς του Έλληνα δεν έδιναν σημασία, έτσι και αυτός έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τα λεγόμενα των σοφότερων.
Ο Έλληνας και τα υπόλοιπα παιδιά, είχαν συγγενείς σε άλλες χώρες.Ανθρώπους που μεγάλωσαν λιτά, ανθρώπους που αναθράφηκαν συντηρητικά.Πάντα ο Έλληνας τους κοροίδευε.Πάντα τους θεωρούσε "φτωχούς" σε όλα τους.
Οι συγγενείς όμως μεγάλωσαν και αυτοί.Η ζωή τους βάδιζε το ίδιο συντηρητικά όπως των γονέων τους.Βέβαια υπήρχαν και συγγενείς που ζούσαν όπως ο Έλληνας, αλλά αυτοί τουλάχιστον παρήγαγαν κάτι, ο φουκαράς Έλληνας, τίποτα.
Τα μεγάλα πλέον παιδιά (ο Έλληνας και οι συγγενείς του), έπρεπε να μοιράσουν την περιουσία των γονιών τους.Όλα ξεκίνησαν ομαλά.Στην πορεία όμως οι συγγενείς ανακάλυψαν ότι ο Έλληνας και κάποιοι άλλοι, τόσα χρόνια έτρωγαν από την ίδια περιουσία.Την περιουσία όλων.
Τότε ήταν που έγινε ο κακός χαμός.Ο Έλληνας και οι υπόλοιποι "άσωτοι", ανασκουμπώθηκαν.Δεν ήξεραν πως να δικαιολογηθούν.Οι υπόλοιποι ήταν ανένδοτοι."Θέλουμε τα λεφτά μας", φώναζαν ,"αλλιώς θα σας τα πάρουμε όλα".
Τί να κάνει ο φουκαράς ο Έλληνας, ανασκουμπώθηκε, σκέφτηκε τα χρόνια σπατάλης που πέρασαν και αποφάσισε να ξεχρεώσει τους υπόλοιπους συγγενείς.Βλέπεις δεν ήθελε να τον αποκληρώσουν και να του τα πάρουν όλα...
Δεν υπάρχει τέλος στο παραμύθι, γιατί απλά το τέλος τώρα άρχισε να γράφεται.Ελπίζω μόνο ότι όπως τελικά η κοκκινοσκουφίτσα έζησε, τα εφτά κατσικάκια, βγήκαν άπό την κοιλιά του λύκου, η Χιονάτη αναστήθηκε και παντρεύτηκε τον πρίγκηπα και η Σταχτοπούτα παντρεύτηκε το βασιλιά, έτσι και ο Έλληνας θα καταφέρει να ξεχρεώσει και να παραμείνει στην οικογένειά του με ψηλά το κεφάλι...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου