Σάββατο 28 Μαΐου 2011
Παρασκευή 6 Μαΐου 2011
"ΣΥΛΛΟΓΟΙ" ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
Την προηγούμενη εβδομάδα έλαβε χώρα η συνέλευση των αποφοίτων ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, στη συνέλευση παραβρέθηκαν περίπου 30 ειδικοί εκπαιδευτικοί και το θέμα της ήταν καθαρά ενημερωτικό, γενικής φύσης και εννοείται δεν υπήρχε καμμία αναφορά από πλευράς των διοργανωτών σε ό,τι αφορά στο διαγωνισμό ΑΣΕΠ ή στην τροπολογία του Υπουργείου Παιδείας που απαγορεύει τη μετάθεση ειδικών εκπαιδευτικών στα τμήματα ένταξης.Δυο ή τρείς άνθρωποι αναφέρθηκαν μόνο σε αυτά τα φλέγοντα ζητήματα, ενώ ζητήθηκε να δημιουργηθεί Πανελλήνιος Σύλλογος Εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής.
Η απάντηση του υποτιθέμενου προέδρου του συλλόγου αποφοίτων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας ήταν ότι θα ζητηθεί από το Σύλλογο αποφοίτων του τμήματος ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Βόλου, το καλοκαίρι, στην ετήσια συνέλευση να συμμετάσχει στην ίδρυση του παραπάνω συλλόγου.
Εδώ δημιουργούνται εύλογες απορίες και άπειρα ερωτηματικά.Τί είναι ο σύλλογος αποφοίτων ειδικής αγωγής Πανεπιστημίου Μακεδονίας?Ποιός τον ίδρυσε?Πού είναι το καταστατικό του?Κάτω από ποιές αρχερεσίες εκλέχθηκε το προεδρείο?Ποιός είναι αυτός ο αυτοαποκαλούμενος πρόεδρος που ζητάμε και τη συγκατάθεσή του προκειμένου να ιδρυθεί Πανελλήνιος Σύλλογος?Πότε μια συνέλευση συγκέντρωσε πάνω από 100 παρευρισκόμενους?Αν όντως υφίσταται αυτός ο σύλλογος, γιατί δεν ασχολείται ΠΟΤΕ με τα εργασιακά θέματα των εκπαιδευτικών παρά μόνο με γελοίες ενημερώσεις περί άσχετων θεμάτων?Πότε "πρόεδρος" αυτού του Συλλόγου ή του συλλόγου των αποφοίτων του Πανεπιστημίου Βόλου, ανέρτησε στο διαδίκτυο ή σε εφημερίδα, επιστολή,έστω, διαμαρτυρίας σχετικά με την Ομηρεία των ειδικών εκπαιδευτικών?
Η μόνη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό είναι ΝΤΡΟΠΗ και προκαλώ-προσκαλώ τους δύο αυτοαποκαλούμενους προέδρους να συντάξουν επιστολή στον ΚΡΙΤΗ η οποία και θα αναρτηθεί.Δικαιούμαι και δικαιούστε να μάθουμε το έργο τους, τις σκέψεις τους και τις ενέργειές τους.
Αν η οθόνη του υπολογιστή μου είχε γλώσσα θα είχε μαλλιάσει΄, όπως λέμε στην κοινή δημοτική, με τις συνεχείς παρεμβάσεις μου όσον αφορά στην ανάγκη, νόμιμης σύστασης συλλόγου με ανθρώπους δυναμικούς, έτοιμους να διεκδικήσουν αυτά που οι μαιμού πρόεδροι δεν ακούμπησαν ποτέ.
Με τιμή
Πέμπτη 5 Μαΐου 2011
ΕΘΝΙΚΟ ΣΠΟΡ:ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ
Παρακολουθώ με δέος, την Αμερικανική επιχείρηση εξόντωσης του Νο1 τρομοκράτη παγκοσμίως.Του ανθρώπου που ευθύνεται για το θάνατο χιλιάδων συνανθρώπων μας.Παρατηρώ τον τρόπο που ο Αμερικάνικος λαός δέχτηκε την είδηση του θανάτου του, και ταυτόχρονα, την Ελληνική προσσέγγιση του θέματος.
Αμέσως μετά την είδηση του θανάτου του Λάντεν, υπήρξε η αποδοχή.Λίγο αργότερα επήλθε η εξονυχιστική ανάλυση των συνθηκών και αιτιών που οδήγησαν σε αυτή την επιχείρηση και τέλος, η άρνηση του αποτελέσματος.
Πέρα από τα σχόλια των απλών συμπατριωτών μας σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα, που πολλά από αυτά θέλουν τον "νεκρό" να κάνει διακοπές σε κάποιο εξωτικό νησί έχοντας έρθει σε συμφωνία με τους Αμερικάνους, δε λείπουν και τα σχόλια των έγκριτων που αμφισβητούν το προφανές.Είναι νεκρός?Δεν είναι νεκρός?Που πήγαν οι περιβόητες φωτογραφίες?Που πηγε το περιβόητο video?
Έπειτα μου ρχονται στο μυαλό άλλα παραδείγματα που καθιερώνουν και αυτά με κάθε επισημότητα την καχυποψία ως Εθνικό μας Σπορ.
Σ΄αυτή τη χώρα για όλα υπάρχει ένα αλλά, ένα κρυμμένο μυστικό πίσω από κάθε καλό ή κακό.Σ'αυτή τη χώρα τίποτα δεν μπορούμε να δεχτούμε ως αληθινό.Πίσω από τα πάντα, κρύβεται κάτι και πάντα αυτό το κάτι είναι για κακό μας.
Έτσι μας μμάθανε?Έτσι γεννιόμαστε?Έτσι μας αρέσει?Πάντως δε μπορώ να δεχτώ ότι το 100% όλων των συμβαινόντων στην Ελλάδα, έχει προέλθει από μυστικές συμφωνίες, ρουσφέτια, μικροπολιτικές και πολλά άλλα.Σίγουρα υπάρχουν κι αυτά αλλά ένα ποσοστό των πραγμάτων γίνεται όπως προβλέπεται και έτσι είναι είτε το θέλουμε είτε όχι.
Ύστερα από την καταστροφική πορεία που έχει πάρει η Ελλάδα, αντί να γίνουμε όλοι μια γροθιά και να δουλέψουμε με στοικότητα και σεβασμό προκειμένου να κερδίσουμε την Εθνική μας κυριαρχία και να αποτάξουμε το σατανά της ξένης βοήθειας, εναντιωθήκαμε οι μεν στους δε.Οι πολίτες στους πολιτικούς που εμείς οι ίδιοι ψηφίζουμε, οι δημόσιοι υπάλληλοι στους ιδιωτικούς και αντίστροφα κι ας είναι κρυφός πόθος του κάθε Έλληνα να βολευτεί στο δημόσιο, οι πολίτες στους στρατιωτικούς κι ας παρακαλάμε να επέμβει ο στρατός σε κάθε θεομηνία που η πολιτεία αδυνατεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση και παέι λέγοντας.
Γίναμε?Είμασταν?Γεννηθήκαμε καχύποπτοι.Κακύποπτοι ως προς όλους και αυτή η καχυποψία είναι το θεμέλιο της απώλειας της Εθνικής μας κυριαρχίας.Πως θα μας σεβαστούν οι Ξένοι "κατακτητές" όταν οι μισοί Έλληνες είναι εναντίον των άλλων μισών?Πώς θα μας θεωρήσουν σοβαρή χώρα όταν οι μισοί Έλληνες βγάζουν στη φόρα τα άπλυτα των άλλων μισών και τούμπαλιν.Πώς θα ανακτήσουμε το χαμένο μας κύρος όταν οι ίδιοι οι Έλληνες που αμφισβητούμε τους πάντες και τα πάντα, όταν βρισκόμαστε στο εξωτερικό μιλάμε για μια διαλυμένη χώρα με διαλυμένα τα πάντα, ενώ στη χώρα μας μόνοι μας φροντίζουμε να διαλύουμε τα πάντα.
Δεν ξέρω αν πρόκειται για ασθένεια των καιρών που ζούμε αλλά σίγουρα πρέπει και επιβάλλεται να ανακαλύψουμε το φάρμακο, τη γιατρειά, άμεσα.Πρέπει να ξεπεράσουμε ρον καχύποπτο εαυτό μας, να αλλάξουμε νοοτροπία και να προχωρήσουμε μπροστά.Αν θέλουμε να σώσουμε τη χώρα μας πρέπει να σοβαρευτούμε και η σοβαρότητα είναι διαφορετική από τη σοβαροφάνεια.Αν θέλουμε να μας σέβονται πρέπει να σεβόμαστε και να συμβιβαζόμαστε που και που με τα γενόμενα.Αν θέλουμε να αλλάξουμε, μπορούμε, φτάνει να μη θεωρήσουμε ότι πίσω από αυτή την αλλάγή υπάρχει πάλι κάτι κακό.
Με τιμή
Τετάρτη 4 Μαΐου 2011
ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ.ΤΕΛΙΚΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΛΟΙ!!!
Διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον τα γραφόμενά σας στο άρθρο του αγαπημένου blog http://eidikiagwgi.blogspot.com/2011/03/blog-post_03.html σχετικά με την ειδική αγωγή και την αναβολή του πολυπόθητου διαγωνισμού ΑΣΕΠ. Ήταν πασιφανές ότι ο διαγωνισμός θα αναβάλλονταν καθώς ουδεμία ανακοίνωση δεν υπήρξε για το θέμα από τη μέρα που δημοσιεύτηκε η ύλη των εξετάσεων.
Φταίει το Υπουργείο.Φταίει η Υπουργός και η Υφυπουργός.Φταίει όλο αυτό το Ελληνικό μπάχαλο που κανείς δεν βρίσκει άκρη σε καμμία υπηρεσία και κανείς δε μπορεί να επικοινωνήσει με κανέναν φορέα.
Θυμάμαι, πριν δυο ή τρείς μήνες, έπαιρνα τηλέφωνο στο Υπουργείο παιδεία και συγκεκριμένα στη "φοβερή" Διεύθυνση Ειδικής Άγωγής και ρωτούσα επίμονα τους "εξυπηρετηκότατους" καρεκλοκένταυρους αυτής της υπηρεσίας για το μέλλον του διαγωνισμού σας.Μ επαρέπεμπαν στον ΑΣΕΠ.Έπαιρνα τηλέφωνο στον ΑΣΕΠ και με παρέπεμπαν στο Υπουργείο Παιδείας.Αυτό έγινε πάρα πολλές φορές.Χρησιμοποίησα γνωστούς και φίλους μήπως μέσω κάποιου γνωστού μπορούμε να βρούμε μια άκρη, αλλά τίποτα.Στόμα ερμητικά κλειστά.
Απογοητεύτηκα, θύμωσα, μίλησα άσχημα και στους υπαλλήλους του Υπουργείου Παιδείας και στους υπαλλήλους του ΑΣΕΠ.Μετά ανρωτήθηκα, μα είναι δυνατόν να είσαι υπάλληλος και να έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου όταν ξέρεις πως χιλιάδες άνθρωποι σε βρίζουν από το πρωί μέχρι το μεσημέρι?
Στην Ιαπωνία, φαντάζομαι, αν συνέβαινε αυτό, οι υπάλληλοι θα είχαν κάνει χαρακίρι.Σε άλλη πολιτισμένη χώρα, θα είχε λάβει θέση η ίδια η υπηρεσία και δεν θα ταλαιπωρούσε τόσους ανθρώπους.
Εδώ όμως είμαστε Ελλάδα.Είμαστε η χώρα του "θα δούμε", του "έλα μωρέ", οπότε όλα τα παραπάνω αποτελούν αν όχι πολυτέλεια, ουτοπία ή όνειρο.Εδώ είμαστε η χώρα που ο υπουργός υγείας, προτείνει την πρόσληψη ή μη εκπαιδευτικών, ο υπουργός παιδείας, την πρόσληψη γιατρών και πάει λέγοντας.Είμαστε η χώρα με τους περισσότερους κατέχοντες αξιώματα, που στα δύσκολα απλά, δεν είναι αρμόδιοι.
Βέβαια, πέρα από το "στόλισμα" των "κεφαλών", πρέπει να πώ και δυο λόγια για τον κλάδο της ειδικής αγωγής.Φίλοι εκπαιδευτικοί, ήρθε η ώρα, αν και καθυστερημένα, να οργανωθείτε.Δεν είναι δυνατόν να θεωρείτε ότι υποστηρίζεστε από έναν άφαντο σύλλογο εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής, υπό την προεδρεία μιας αυτοχρηζόμενης προέδρου.Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν δυο σύλλογοι εκπαιδευτικών αγωγής, ένας των αποφοίτων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και ένας των αποφοίτων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Ποιά είναι αυτή η περιβόητη πρόεδρος του συλλόγου σας, που αγωνίζεται καθημερινά για τα δικαιώματά σας.Ποια είναι αυτή η κυρία που ακούω κατά καιρούς ότι έγραψε κάποια ανάρτηση στο διαδίκτυο, είπε αυτό είπε εκείνο.Έχουν προηγηθεί αρχερεσίες για την εκλογή της?Έχει γίνει καταστατικό για την ίδρυση του συλλόγου αυτού.Ποιος ξεχνάει την απεργία των ειδικών παιδαγωγών, η οποία από αρχή της ήταν παράνομη αφού δε δηλώθηκε πουθενά και η απορία των εκπαιδευτικών και των διευθυντών τους για το αν πρέπει να τους καλύψουν ή όχι.
Μίλαγα με έναν φίλο ειδικό παιδαγωγό.Έναν άνθρωπο έξυπνο, με αντίληψη και γνώσεις.Αυτό ήταν το κύριο θέμα της συζήτησής μας.Πρέπει να οργανωθείτε ΝΟΜΙΜΑ, κάτω από διαδικασίες που προβλέπονται και να διεκδικήσετε τα δικαιώματά σας νόμιμα και δυναμικά.Αφαιρέστε από το μυαλό σας την ύπαρξη αυτόυ του γιαλαντζί συλλόγου και προχωρήστε στην ίδρυση νέου, σωστού και δυναμικού.Εκλέξτε ανθρώπους με διάθεση να αγωνιστούν, να παλέψουν, να γίνουν ο εφιάλτης του υπουργείου και ίσως έτσι καταφέρετε τον πολυπόθητο διορισμό σας.
Ο ΚΡΙΤΗΣ θα είναι πάντα στο πλευρό σας σε οποιαδήποτε δυναμική σας ενέργεια.Αυτό αποτελεί δέσμευση από δημιουργίας του blog.
Με τιμή
Τρίτη 3 Μαΐου 2011
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ, ΚΑΛΕ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΕ!!!
Δεν θα μπορούσα να μη γράψω δυο λόγια για έναν καλό άνθρωπο που μας αποχαιρέτησε σήμερα.Σίγουρα ξέρετε για ποιόν μιλάω και σίγουρα πολύ σαν κι εμένα, που δεν τον ήξεραν προσωπικά, έγραψαν πολλά καλά λόγια.Τόσο καλά που θα λεγε κανείς ότι ήταν καρδιακός τους φίλος.Ήταν? Μάλλον ήταν.Ο Θανάσης Βέγγος ήταν ο καλός άνθρωπος, ο καλός Έλληνας που με το χίουμορ του ευθύμησαν εκατομμύρια Ελλήνων και με το συνεχές τρέξιμο ίδρωσαν άλλοι τόσοι.
Ήταν τιμή μου Θανάση Βέγγο που μεγάλωσα με τις ταινίες σου.Μεγάλωσα χωρίς να σε γνωρίσω ποτέ αλλά μέσα από τα έργα σου καταλάβαινα από παιδί οτι ήσουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ καλός άνθρωπος.Λυπάμαι που το παιδί μου δεν θα έχει την τύχη να προχωρήσει στη ζωή του, μεγαλώνοντας παράλληλα με καλούς ανθρώπους σαν εσένα.
Καλό σου ταξίδι ΘΒ ή πράκτορα 000 ή καλέ μας άνθρωπε!!!
Δευτέρα 2 Μαΐου 2011
Μια φορά κι έναν καιρό...΄(Ένα σύγχρονο παραμύθι)
Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μικρή χώρα, αλλά με μεγάλη ιστορία, ζούσε ένα παιδάκι.Το λέγαν Έλληνα.Ο Έλληνας ζούσε μαζί με τους γονείς του σε ένα φτωχικό σπιτάκι και μεγάλωνε με πολύ αγάπη ακούγοντας καθημερινά ιστορίες για τους προγόνους του.Ήταν λέει η οικογένεια του, σπουδαία.Από αυτήν ξεκίνησαν τα γράμματα.Αυτή έχτισε Παρθενώνες και αυτή ήταν που έκανε την χώρα του την πιο γνωστή χώρα του κόσμου.
Οι γονείς του Έλληνα ήταν φτωχοί βιοπαλεστές,αλλά ο Έλληνας μεγάλωνε μέσα στα πλούτη και στις ανέσεις, πράγμα παράδοξο για τα οικονομικά της οικογένειάς του.Ό,τι ήθελε το είχε.Ό,τι ζητούσε, οι γονείς του το αγόραζαν αμέσως.Πολλοί ήταν αυτοί που σάστιζαν με την άνεση που μεγάλωνε αυτό το παιδί, αλλά δεν ανέφεραν ποτέ τίποτα.Αντίθετα προσπαθούσαν και αυτοί να μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τον ίδιο τρόπο.Και τα κατάφερναν.
Σε αυτή τη χώρα αν και οι περισσότεροι ήταν βιοπαλεστές, ζούσαν σαν βασιλιάδες.Αν και ο μισθός τους ήταν πολύ μικρός, αυτοί κατάφερναν και κάναν τα πάντα.'Εχτιζαν σπίτια, αγόραζαν πανάκριβα ρούχα, αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, κινητά, υπολογιστές. Πήγαιναν κάθε καλοκαίρι διακοπές.Μεγάλωναν τα παιδιά τους όπως οι γονείς του Έλληνα.
Κάποιοι σοφότεροι, αλλά λιγότεροι, έλεγαν στους γονείς του Έλληνα "μην τον κακομαθαίνεις", "μην ξοδεύεις περισσότερα από αυτά που παίρνεις", αλλά μάταια.
Κάποια μέρα, ο Έλληνας μεγάλωσε και ήξερε πλέον τον τρόπο για να ζεί όπως ονειρεύεται.Έίχε μάθει πλέον τις κατάλληλες λέξεις που θα του χάριζαν μια βασιλική ζωή.Δάνειο, πιστωτική κάρτα, εορτοδάνειο, διακοποδάνειο, δάνειο γάμου,δάνειο σπουδών,φοροδιαφυγή,λαμογιά...και πολλές άλλες λέξεις που άκουγε από μωρό, θα ανέθρεφαν αυτόν και την οικογένειά του.Το ίδιο έκαναν και τα παιδιά των υπολοίπων οικογενειών.
Η ευτυχία συνεχιζόταν.Οι σοφότεροι όμως υπήρχαν και έλεγαν τις ίδιες κουβέντες στον Έλληνα όπως κάποιοι άλλοι τις έλεγαν στους γονείς του.Όπως όμως οι γονείς του Έλληνα δεν έδιναν σημασία, έτσι και αυτός έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τα λεγόμενα των σοφότερων.
Ο Έλληνας και τα υπόλοιπα παιδιά, είχαν συγγενείς σε άλλες χώρες.Ανθρώπους που μεγάλωσαν λιτά, ανθρώπους που αναθράφηκαν συντηρητικά.Πάντα ο Έλληνας τους κοροίδευε.Πάντα τους θεωρούσε "φτωχούς" σε όλα τους.
Οι συγγενείς όμως μεγάλωσαν και αυτοί.Η ζωή τους βάδιζε το ίδιο συντηρητικά όπως των γονέων τους.Βέβαια υπήρχαν και συγγενείς που ζούσαν όπως ο Έλληνας, αλλά αυτοί τουλάχιστον παρήγαγαν κάτι, ο φουκαράς Έλληνας, τίποτα.
Τα μεγάλα πλέον παιδιά (ο Έλληνας και οι συγγενείς του), έπρεπε να μοιράσουν την περιουσία των γονιών τους.Όλα ξεκίνησαν ομαλά.Στην πορεία όμως οι συγγενείς ανακάλυψαν ότι ο Έλληνας και κάποιοι άλλοι, τόσα χρόνια έτρωγαν από την ίδια περιουσία.Την περιουσία όλων.
Τότε ήταν που έγινε ο κακός χαμός.Ο Έλληνας και οι υπόλοιποι "άσωτοι", ανασκουμπώθηκαν.Δεν ήξεραν πως να δικαιολογηθούν.Οι υπόλοιποι ήταν ανένδοτοι."Θέλουμε τα λεφτά μας", φώναζαν ,"αλλιώς θα σας τα πάρουμε όλα".
Τί να κάνει ο φουκαράς ο Έλληνας, ανασκουμπώθηκε, σκέφτηκε τα χρόνια σπατάλης που πέρασαν και αποφάσισε να ξεχρεώσει τους υπόλοιπους συγγενείς.Βλέπεις δεν ήθελε να τον αποκληρώσουν και να του τα πάρουν όλα...
Δεν υπάρχει τέλος στο παραμύθι, γιατί απλά το τέλος τώρα άρχισε να γράφεται.Ελπίζω μόνο ότι όπως τελικά η κοκκινοσκουφίτσα έζησε, τα εφτά κατσικάκια, βγήκαν άπό την κοιλιά του λύκου, η Χιονάτη αναστήθηκε και παντρεύτηκε τον πρίγκηπα και η Σταχτοπούτα παντρεύτηκε το βασιλιά, έτσι και ο Έλληνας θα καταφέρει να ξεχρεώσει και να παραμείνει στην οικογένειά του με ψηλά το κεφάλι...
Κυριακή 1 Μαΐου 2011
Τί σου κάνει ένα mail?
Παρακολούθησα τις προηγούμενες μέρες, τη φρενίτιδα σχετικά με το περιβόητο mail που εκτίναξε τα spreads καθώς αναφερόταν σε σίγουρη αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους.Αρχικά θύμωσα,Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να γράφει ένα mail και αυτόματα να κινείται ολόκληρη η Ελληνική οικονομία στο βούρκο, αναρωτήθηκα.Έπειτα, με ανακούφιση διάβασα οτι συνελήφθη αυτός ο αχρείος που πήρε στους ώμους του ολόκληρο κράτος και ξεκίνησε την αποδόμησή του.Μετά μου ήρθαν οι μνήμες από τον περιβόητο τορναδόρο που με ένα mail κατάφερε και αναστάτωσε όλο το τραπεζικό σύστημα και δημιούργησε μενόμενους Έλληνες που έσπσυδαν στις τράπεζες να εκταμιεύσουν τα χρήματά τους λόγω βέβαιης χρεωκοπίας της 25 Μαρτίου.
Και αναρωτιέμαι λοιπόν, αν ένα mail οποιουδήποτε , μπορεί να καταστρέψει τους πάντες και τα πάντα, γιατί να μην το εκμεταλλευτούμε αλλά για καλό?Γιατί να μην στείλω εγώ ένα mail στο οποίο να γράφω ότι η Ελληνική οικονομία καλπάζει.Το χρέος μηδενίστηκε και συ φουκαρά εργαζόμενε, από δώ και μπρός, παίρνεις αύξηση, σου δίνω πίσω αναδρομικά όλα τα "δώρα" που σου στέρησα και τέρμα οι μειώσεις.
Κάτι τέτοιο θα διόρθωνε τα πράγματα?Κάτι τέτοιο θα άλλαζε το κακό μας το χάλι?
Την απάντηση την αφήνω σε σας αγαπητοί αναγνώστες.
Με τιμή
ΚΡΙΤΗΣ
Σάββατο 30 Απριλίου 2011
Ρε παιδιά, ο μπαμπάς λεει ότι παλιά ήμασταν πλούσιοι
Ήμουν πρωτοετής φοιτητής ιατρικής, θυμάμαι, όταν ο υπερήλικας καθηγητής της ιστολογίας μας διηγήθηκε με περισσή ζωντάνια και γλαφυρότητα μια κωμικοτραγική ιστορία από τη ζωή του, προκειμένου να αντικρούσει τα επιχειρήματα και τη γκρίνια μας περί δυσνόητης και ογκώδους διδακτέας ύλης. Απευθυνόμενος σε όλη την αίθουσα και με φωνή εμφανώς αλλοιωμένη από συγκίνηση, είπε: «Πρέπει να αισθάνεστε πολύ τυχεροί, οι επιστήμονες της γενιάς σας, διότι με την αλματώδη πρόοδο της τεχνολογίας, τα δεδομένα στην ιατρική ναι μεν είναι πολύ περισσότερα και καθημερινά ολοένα και προστίθενται καινούργια, αλλά στηρίζονται πλέον σε αδιαμφισβήτητα και γερά θεμέλια. Είναι πρωταρχικής σημασίας να πατάτε σε στέρεες βάσεις, διδασκόμενοι την επιστήμη σας. Τι να πούμε κι εμείς, που τελειόφοιτοι γιατροί το 1953, μας κάλεσαν στο αμφιθέατρο (σαν σε έκτακτο πολεμικό ανακοινωθέν) και μας ζήτησαν να διαγράψουμε μονοκοντυλιά όσα μέχρι εκείνη τη στιγμή ξέραμε και είχαμε διδαχθεί, γιατί την προηγουμένη είχε ανακαλυφθεί το DNΑ;!!».
Ομολογώ ότι τα λεγόμενα του καθηγητή στιγμιαία με καθήλωσαν, με προβλημάτισαν. Ένα γεγονός, η αποκάλυψη της αλήθειας, ανέτρεψε βίαια τις σπουδές τους, τις κοσμοθεωρίες τους. Σαν το ρημάδι το ντόμινο, που έχοντας φτάσει στο προτελευταίο κομμάτι, μια αβλεψία στο γκρεμίζει ολόκληρο και σε επαναφέρει στο μηδέν. Ίσως και παρακάτω, καθότι η ψυχολογική φθορά που υπόκεισαι βλέποντας ξαφνικά το δημιούργημά σου να χάνεται, σε καθιστά ανήμπορο να τολμήσεις να το ξαναφτιάξεις. Μοιραία, όμως, η αφήγηση του προφέσορα ακολούθως μπήκε στο ντουλάπι με τις δεκάδες αντίστοιχες ιστορίες ανατροπών, που εγώ και η γενιά μου κατά καιρούς είχαμε ακούσει από τους πρεσβυτέρους. Άλλες μίλαγαν για την έλευση του ηλεκτρισμού στα σπιτικά τους, με την εικόνα του πατήματος ενός κουμπιού που αντικαθιστά μια για πάντα τις λάμπες πετρελαίου, να συμβολίζει εν γένει το τέλος μιας εποχής. Άλλες έκαναν λόγο για την επταετία, τον εμφύλιο ή τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, με την αιφνίδια λουμπενοποίηση μιας κοινωνίας, ενός έθνους, της ανθρωπότητας ολάκερης. Ιστορίες ανατροπής που φάνταζαν ωραίες, πλούσιες, πολυσχιδείς και πιασάρικες, με ένα κοινό χαρακτηριστικό. Ακουγόντουσαν τόσο μακρινές, ενίοτε σουρεαλιστικές, που για τα άτομα της ηλικίας μου πολλές φορές άγγιζαν τα όρια της μυθοπλασίας. Και κυρίως εμείς, η μετά-Πολυτεχνείου γενιά, δεν είχαμε ανάλογες δικές μας να διηγηθούμε.
Επί 30 συναπτά και πλέον έτη χτίσαμε τα πάντα σε κοινωνικό – οικονομικό – προσωπικό επίπεδο βασιζόμενοι στη ντεμέκ εσαεί σταθερότητα και μια φασόν ευημερία, με εγγυητές την είσοδο και εδραίωσή μας στην Ε.Ε και τη “virtuality” ελληνική κοινωνία που κληρονομήσαμε από τους πατεράδες μας. Οι αποκαθηλώσεις και οι ριζικές μεταβολές δεν μας άγγιξαν ποτέ. Και το χειρότερο όλων είναι ότι πειστήκαμε, όρκο παίρναμε για το νερό που μπήκε στο αυλάκι και το ποτάμι που δεν ξαναγυρίζει πίσω. Καλές οι ιστορίες της γιαγιάς για τον πόλεμο και την πλήρη ανατροπή όλων σε μια νύχτα, αλλά ιστορίες. Παραμυθάκια όμορφα να γίνουν ταινία, που με τη σειρά μας θα απολαμβάναμε στο αναπαυτικό μπάγκετ κάθισμα του village της γειτονιάς. Μέχρι εκεί. Κανείς περαιτέρω προβληματισμός, καμία ανάγκη να διαχειριστούμε την οποιαδήποτε κρίση, γιατί απλούστατα η λέξη αυτή δεν υπήρχε στα λεξικά μας. Ήπιαμε αργά και με λαγνεία το νέκταρ της ευρωπαίας πλούσιας Ελλάδας, και οι μοναδικές μας αφηγήσεις αφορούσαν ξιπασμένες νοοτροπίες, business, μετοχές, βολέματα και άλλες νεοελληνικές μαγκιές με την κεντρική τους ιδέα να εξοκείλει συνεχώς από την πραγματικότητα.
Και επειδή «το ψέμα ποτέ δεν ζει για να γεράσει», όπως εύστοχα επισήμανε ο Σοφοκλής, φθάσαμε στο 2010, χρονιά – ορόσημο, όταν η φτιαχτή πανδαισία γκρεμίστηκε συθέμελα σαν χάρτινος πύργος και έδωσε τη θέση της στην αλήθεια. Μια αλήθεια ακέραιη, επαίσχυντη, αμακιγιάριστη και άσχημη, που σαν κακόγουστο εφηβικό αστείο εισέβαλε στη ζωή μας και εξοστράκισε την καθημερινότητα μας σε μια παράλληλη, ξένη διάσταση, σα φυλακή. Δυστυχώς επτωχεύσαμεν…
Αν οι γιατροί της δεκαετίας του 50 υποχρεώθηκαν να διαγράψουν την επιστημονική τους κατάρτιση, γιατί ανακαλύφθηκε ο γενετικός κώδικας, εμάς μάς ζητήθηκε να απογαλακτιστούμε ξάφνου από το χρυσελεφάντινο στήθος που τρεις δεκαετίες αστείρευτα μας τάιζε, να απαγκιστρωθούμε από της ζωής μας τα στεγανά, να απαρνηθούμε τις πεποιθήσεις μας, τη μεροληψία μας, τη χλιαρότητά μας, τις φιλοδοξίες μας και με βιολέντσα να ξυπνήσουμε από το λήθαργό μας. Από τη μία στιγμή στην άλλη, έπρεπε να μάθουμε να συζούμε αρμονικά με την επερχόμενη κοσμογονία. Ανατροπή από τις λίγες, που θα ζήλευε η μεθυστικά διεστραμμένη φαντασία οσκαρικών σεναριογράφων και παραγωγών.
Κοίτα που, τελικά, απέκτησε κι η γενιά μου μια τέτοια ιστορία, να κληροδοτήσει στους μεταγενέστερους. Τα βράδια πλάθω στο μυαλό μου ένα πιθανό που να πάρει η οργή, μελλοντικό σκηνικό, που με κάνει να ντρέπομαι, με τρομάζει: Η κόρη μου και ο γιος μου να συζητούν με τους φίλους τους σε κάποια χρόνια από τώρα και να λένε: «Ρε παιδιά το διανοείστε; Ο μπαμπάς είπε ότι κάποτε ήμασταν πλούσιοι…»
*Ο Αλέξης Πολίτης είναι ιατρός του Ε.Τ.Α.Α. στη Λάρισα και σύντομα θα ξεκινήσει την ειδίκευσή του στην πνευμονολογία – φυματιολογία.
πηγή:http://www.aixmi.gr/index.php/mpampas-leei-hmastan-plousioi/
Παρασκευή 29 Απριλίου 2011
Όχι, δεν υπερασπιζόμαστε αυτό…!
Βρήκα ένα άρθρο, ένα πολύ στοχευμένο άρθρο, ένα άρθρο σε ένα πολύ όμορφο blog ενός πνευματικού ανθρώπου που υποστηρίζει με θέρμη αυτό που πιστεύει, ενώ με την ίδια θέρμη δέχεται την αντίθετη άποψη.Πρόκειται για το http://aekphile.blogspot.com/.Το συγκεκριμένο άρθρο αφορά στο πολυσυζητημένο πανεπιστημιακό άσυλο και πρόκειται για αναδημοσίευση από το www.aixmi.gr αλλά αξίζει πραγματικά όπως αξίζει και το σχόλιο του φίλου blogger, του δάσκαλου Κώστα.
Του Θοδωρή Παπαθεοδώρου
*Δεν υπερασπιζόμαστε αυτό το Πανεπιστήμιο. Δεν υπερασπιζόμαστε αυτό
το άσυλο. Δεν υπερασπιζόμαστε την αυθαιρεσία της βίας. Αντίθετα, την
καταγγέλλουμε, την απομονώνουμε και την καταδικάζουμε.
Η αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις δόθηκε μέσα από τις συζητήσεις με φοιτητές και συναδέλφους, μετά την επίθεση κατά του νομπελίστα Τζέιμς Ουότσον σε εκδήλωση αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Καταθέτω την άποψή μου, που είναι και αυτή της συντριπτικής πλειονότητας των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Τι συνέβη; Η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών αποφάσισε ομόφωνα, πριν από καιρό, να ανακηρύξει επίτιμο Διδάκτορα των Τζέιμς Ουότσον. Νομίζω ότι δεν θα διαφωνήσει κανείς ότι αυτό είναι αναφαίρετο ακαδημαϊκό δικαίωμα της εν λόγω Σχολής, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχουν διαφωνίες ούτε από τους καθηγητές, ούτε από τους φοιτητές Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, μία ομάδα κουκουλοφόρων εισέβαλε στην αίθουσα του συνεδριακού κέντρου του Πανεπιστημίου Πατρών, κραδαίνοντας ξύλινα κοντάρια, με σκοπό να τη διακόψουν, επιτέθηκαν στον Τζ. Ουότσον και στους παρευρισκόμενους, ενώ δύο καθηγητές παρενέβησαν για να τους απωθήσουν και τραυματίστηκαν ελαφρά. Η εκδήλωση συνεχίστηκε μετά την αποχώρηση των κουκουλοφόρων…
Δεν εξετάζω τους λόγους της επίθεσης, γιατί δεν μπορούν να υπάρξουν ισχυροί λόγοι που να δικαιολογούν επίθεση ενάντια στην παρουσία ενός επιστήμονα σε πανεπιστημιακό χώρο. Ούτε διανοείται κανείς ότι μπορεί με τη βία να ανατραπεί μία απόφαση ακαδημαϊκού περιεχομένου που ελήφθη από τα συλλογικά όργανα μίας Σχολής. Εξετάζω την ίδια την επίθεση ως πράξη βίας στο Πανεπιστήμιο, η οποία παραβιάζει από μόνη της την ελευθερία της διακίνησης των ιδεών, καταργεί το άσυλο και προσβάλλει τις ακαδημαϊκές αξίες, οι οποίες, σε αυτό τον τόπο, έχουν κατακτηθεί με θυσίες και αγώνες γενεών.
Στο Πανεπιστήμιο, δεν μπορούμε να υπερασπιζόμαστε την αυθαιρεσία της βίας υπό οποιοδήποτε πολιτικό μανδύα και να την συνδέουμε στο ελάχιστο με την ελευθερία της έκφρασης ή με οποιαδήποτε πολιτική διεκδίκηση, για τον απλό λόγο ότι αυτή η βία εκκινεί από τη φασίζουσα αντίληψη της επιβολής της ωμής μυϊκής δύναμης ενάντια σε ιδέες ή απόψεις. Δεν πρόκειται για απλά φαινόμενα ανομίας, αλλά για πράξεις βαθιά αντιδημοκρατικές, α-κοινωνικές και πολιτικά παρακμιακές και για βιαιοπραγίες που έχουν ως ιδεολογικό πρόσημο την κατάλυση της ακαδημαϊκής ελευθερίας.
Χθες, τα θύματα τέτοιων ενεργειών σε πανεπιστημιακούς χώρους ήταν συνάδελφοι πανεπιστημιακοί, όπως οι Γ. Παπαδάτος, Γ. Πανούσης, Χρ. Κίττας κ.ά., σήμερα προσκεκλημένοι καθηγητές από το εξωτερικό, αύριο ο καθένας, ο οποίος δεν αρέσει για τον οποιονδήποτε λόγο. Πόσο απέχει αυτό από το φασισμό ή από την υποσυνείδητη νομιμοποίηση της ιδεολογίας της βίας ως τρόπου έκφρασης ή αντίδρασης απέναντι σε αντίθετες ιδέες; Φοβούμαι, ελάχιστα. Ποια σχέση έχουν τέτοιες ενέργειες με το πανεπιστημιακό άσυλο; Καμία!
Σημασία έχει ότι και σε αυτή την περίπτωση, η φωνή της πανεπιστημιακής κοινότητας δεν ακούστηκε πιο ψηλά και περισσότερο έντονα από τις φωνές αυτών που αποδίδουν τα συγκεκριμένα φαινόμενα στην ύπαρξη του ασύλου. Ορθά και άμεσα οι πρυτανικές αρχές του Πανεπιστημίου Πατρών κατέθεσαν μήνυση εναντίον των αγνώστων δραστών. Ορθά οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση απέτρεψαν την επίθεση των κουκουλοφόρων. Ορθά εναντιώθηκαν στην απρόκλητη βία.
Οφείλουμε όλοι να προστατεύσουμε το άσυλο ως ακαδημαϊκή ελευθερία και θεσμό Δημοκρατίας στο Πανεπιστήμιο, στη βάση της προστασίας της νομιμότητας.
Όμως το ζήτημα δεν είναι το άσυλο, αλλά η λειτουργία της πανεπιστημιακής κοινότητας. Είναι καθήκον όλων μας να απονομιμοποιήσουμε και να καταδικάσουμε, χωρίς δισταγμούς, κάθε μορφή βίας στους πανεπιστημιακούς χώρους, να απομονώσουμε την ιδεολογική εκφορά της που εκπέμπεται από ελάχιστους, αλλά που απευθύνεται αδιάκριτα σε όλους -πανεπιστημιακή κοινότητα, κοινή γνώμη, κοινωνία- και γίνεται αντιληπτή ως ο υπαρκτός λόγος της βίας στο Πανεπιστήμιο. Η εικόνα της βίαιης πραγματικότητας στους ακαδημαϊκούς χώρους που προβάλλεται από ορισμένους δεν είναι ούτε κυρίαρχη ούτε αποδεκτή. Είναι μία στρεβλή πραγματικότητα σε σημείο προβοκάτσιας. Ίσως σε αυτό, άλλωστε, να στοχεύουν όσοι ενορχηστρώνουν τέτοιες ενέργειες, επιδιώκοντας, συχνά, οι πράξεις τους να έχουν μιντιακή κάλυψη.
Θα πρέπει, ως πανεπιστημιακή κοινότητα, να συμφωνήσουμε σε κάτι. Το άσυλο και τα κεκτημένα της Δημοκρατίας στο Πανεπιστήμιο δεν είναι συμβατά με τη βία, τον καταναγκασμό και την παρακμή των πολιτικών πρακτικών. Δεν είναι συμβατά με την αυθαίρετη επιβολή της δύναμης του οποιουδήποτε «ισχυρού».
Θα πρέπει να υπερασπίσουμε το χώρο μας, γιατί σε αντίθετη περίπτωση και το άσυλο και τα κεκτημένα της Δημοκρατίας δεν οδηγούνται απλά σε συρρίκνωση, αλλά κινδυνεύουν να απαξιωθούν, πολλές φορές δε από τη δική μας την αδιαφορία ή την έλλειψη ορατής και ηχηρής αντίδρασης.
Γι’ αυτό θα πρέπει να υπερασπιστούμε τις αρχές και τις αξίες του δημόσιου Πανεπιστημίου!
* Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου είναι καθηγητής Αντεγκληματικής Πολιτικής και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
(Πηγή: aixmi.gr)
Η αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις δόθηκε μέσα από τις συζητήσεις με φοιτητές και συναδέλφους, μετά την επίθεση κατά του νομπελίστα Τζέιμς Ουότσον σε εκδήλωση αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Καταθέτω την άποψή μου, που είναι και αυτή της συντριπτικής πλειονότητας των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Τι συνέβη; Η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών αποφάσισε ομόφωνα, πριν από καιρό, να ανακηρύξει επίτιμο Διδάκτορα των Τζέιμς Ουότσον. Νομίζω ότι δεν θα διαφωνήσει κανείς ότι αυτό είναι αναφαίρετο ακαδημαϊκό δικαίωμα της εν λόγω Σχολής, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχουν διαφωνίες ούτε από τους καθηγητές, ούτε από τους φοιτητές Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, μία ομάδα κουκουλοφόρων εισέβαλε στην αίθουσα του συνεδριακού κέντρου του Πανεπιστημίου Πατρών, κραδαίνοντας ξύλινα κοντάρια, με σκοπό να τη διακόψουν, επιτέθηκαν στον Τζ. Ουότσον και στους παρευρισκόμενους, ενώ δύο καθηγητές παρενέβησαν για να τους απωθήσουν και τραυματίστηκαν ελαφρά. Η εκδήλωση συνεχίστηκε μετά την αποχώρηση των κουκουλοφόρων…
Δεν εξετάζω τους λόγους της επίθεσης, γιατί δεν μπορούν να υπάρξουν ισχυροί λόγοι που να δικαιολογούν επίθεση ενάντια στην παρουσία ενός επιστήμονα σε πανεπιστημιακό χώρο. Ούτε διανοείται κανείς ότι μπορεί με τη βία να ανατραπεί μία απόφαση ακαδημαϊκού περιεχομένου που ελήφθη από τα συλλογικά όργανα μίας Σχολής. Εξετάζω την ίδια την επίθεση ως πράξη βίας στο Πανεπιστήμιο, η οποία παραβιάζει από μόνη της την ελευθερία της διακίνησης των ιδεών, καταργεί το άσυλο και προσβάλλει τις ακαδημαϊκές αξίες, οι οποίες, σε αυτό τον τόπο, έχουν κατακτηθεί με θυσίες και αγώνες γενεών.
Στο Πανεπιστήμιο, δεν μπορούμε να υπερασπιζόμαστε την αυθαιρεσία της βίας υπό οποιοδήποτε πολιτικό μανδύα και να την συνδέουμε στο ελάχιστο με την ελευθερία της έκφρασης ή με οποιαδήποτε πολιτική διεκδίκηση, για τον απλό λόγο ότι αυτή η βία εκκινεί από τη φασίζουσα αντίληψη της επιβολής της ωμής μυϊκής δύναμης ενάντια σε ιδέες ή απόψεις. Δεν πρόκειται για απλά φαινόμενα ανομίας, αλλά για πράξεις βαθιά αντιδημοκρατικές, α-κοινωνικές και πολιτικά παρακμιακές και για βιαιοπραγίες που έχουν ως ιδεολογικό πρόσημο την κατάλυση της ακαδημαϊκής ελευθερίας.
Χθες, τα θύματα τέτοιων ενεργειών σε πανεπιστημιακούς χώρους ήταν συνάδελφοι πανεπιστημιακοί, όπως οι Γ. Παπαδάτος, Γ. Πανούσης, Χρ. Κίττας κ.ά., σήμερα προσκεκλημένοι καθηγητές από το εξωτερικό, αύριο ο καθένας, ο οποίος δεν αρέσει για τον οποιονδήποτε λόγο. Πόσο απέχει αυτό από το φασισμό ή από την υποσυνείδητη νομιμοποίηση της ιδεολογίας της βίας ως τρόπου έκφρασης ή αντίδρασης απέναντι σε αντίθετες ιδέες; Φοβούμαι, ελάχιστα. Ποια σχέση έχουν τέτοιες ενέργειες με το πανεπιστημιακό άσυλο; Καμία!
Σημασία έχει ότι και σε αυτή την περίπτωση, η φωνή της πανεπιστημιακής κοινότητας δεν ακούστηκε πιο ψηλά και περισσότερο έντονα από τις φωνές αυτών που αποδίδουν τα συγκεκριμένα φαινόμενα στην ύπαρξη του ασύλου. Ορθά και άμεσα οι πρυτανικές αρχές του Πανεπιστημίου Πατρών κατέθεσαν μήνυση εναντίον των αγνώστων δραστών. Ορθά οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση απέτρεψαν την επίθεση των κουκουλοφόρων. Ορθά εναντιώθηκαν στην απρόκλητη βία.
Οφείλουμε όλοι να προστατεύσουμε το άσυλο ως ακαδημαϊκή ελευθερία και θεσμό Δημοκρατίας στο Πανεπιστήμιο, στη βάση της προστασίας της νομιμότητας.
Όμως το ζήτημα δεν είναι το άσυλο, αλλά η λειτουργία της πανεπιστημιακής κοινότητας. Είναι καθήκον όλων μας να απονομιμοποιήσουμε και να καταδικάσουμε, χωρίς δισταγμούς, κάθε μορφή βίας στους πανεπιστημιακούς χώρους, να απομονώσουμε την ιδεολογική εκφορά της που εκπέμπεται από ελάχιστους, αλλά που απευθύνεται αδιάκριτα σε όλους -πανεπιστημιακή κοινότητα, κοινή γνώμη, κοινωνία- και γίνεται αντιληπτή ως ο υπαρκτός λόγος της βίας στο Πανεπιστήμιο. Η εικόνα της βίαιης πραγματικότητας στους ακαδημαϊκούς χώρους που προβάλλεται από ορισμένους δεν είναι ούτε κυρίαρχη ούτε αποδεκτή. Είναι μία στρεβλή πραγματικότητα σε σημείο προβοκάτσιας. Ίσως σε αυτό, άλλωστε, να στοχεύουν όσοι ενορχηστρώνουν τέτοιες ενέργειες, επιδιώκοντας, συχνά, οι πράξεις τους να έχουν μιντιακή κάλυψη.
Θα πρέπει, ως πανεπιστημιακή κοινότητα, να συμφωνήσουμε σε κάτι. Το άσυλο και τα κεκτημένα της Δημοκρατίας στο Πανεπιστήμιο δεν είναι συμβατά με τη βία, τον καταναγκασμό και την παρακμή των πολιτικών πρακτικών. Δεν είναι συμβατά με την αυθαίρετη επιβολή της δύναμης του οποιουδήποτε «ισχυρού».
Θα πρέπει να υπερασπίσουμε το χώρο μας, γιατί σε αντίθετη περίπτωση και το άσυλο και τα κεκτημένα της Δημοκρατίας δεν οδηγούνται απλά σε συρρίκνωση, αλλά κινδυνεύουν να απαξιωθούν, πολλές φορές δε από τη δική μας την αδιαφορία ή την έλλειψη ορατής και ηχηρής αντίδρασης.
Γι’ αυτό θα πρέπει να υπερασπιστούμε τις αρχές και τις αξίες του δημόσιου Πανεπιστημίου!
* Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου είναι καθηγητής Αντεγκληματικής Πολιτικής και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
(Πηγή: aixmi.gr)
Ποιο "άσυλο";
Το περιβόητο "Πανεπιστημιακό Άσυλο" (υποτίθεται πως) υπάρχει για να προασπίζει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και την ελευθερία της έκφρασης στους ακαδημαϊκούς χώρους. Βέβαια, κάθε ηθικός κανόνας συνοδεύεται κι από τις αντίστοιχες εξαιρέσεις. Για παράδειγμα, δεν απαιτείται προστασία της ελευθερίας του λόγου αν αυτή αμφισβητείται από "προοδευτικούς επαναστάτες" φέροντες το δημοκρατικό διακριτικό της... κουκούλας, ακόμα κι όταν αυτοί επιχειρούν να επιβάλουν τις φασιστοειδείς απόψεις τους με χρήση βίας και τραμπουκισμών. Στην περίπτωση αυτή, η λειτουργία του ασύλου μπορεί να αναστέλλεται προσωρινά, μέχρι τα "χαϊδεμένα παιδιά" μερίδας της (κοινοβουλευτικής) αριστεράς να ολοκληρώσουν το "δημοκρατικό" τους έργο! Αν γι' αυτή την "αριστερά" θυσιάστηκαν οι ιδεολόγοι της Μακρονήσου (βλ. σχετικό αφιέρωμα του Aekphile), τότε, τι να πούμε... ας πρόσεχαν!
Πέμπτη 28 Απριλίου 2011
ΝΕΑ ΕΤΙΚΕΤΑ:ΑΠΟΨΕΙΣ
 |
| Απόψεις που μοιράζονται φτιάχνουν τα πράγματα καλύτερα |
Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες, από χθές που για πρώτη φορά δημοσίευσα το άρθρο του κ. Αλέξη Πολίτη με τίτλο "Καθρέφτη – καθρεφτάκι μας, πόσο γ@μ@τοι είμαστε;" από το www.aixmi.gr, και βλέποντας πόσο όμορφα και στοχευμένα έγραψε αυτός ο άνθρωπος, αποφάσισα να εγκαινιάσω μια νέα ετικέτα στο blog μου με την επωνυμία "ΑΠΟΨΕΙΣ". Δεν σταματώ να αγωνίζομαι για τον κλάδο της ειδικής αγωγής, αλλά δε μπορεί να με αφήσει και αδιάφορο το γεγονός πως μπορούμε ελεύθερα να εκφράσουμε τις ιδέες μας και τις απόψεις μας, για όλα μας αφορούν, για όλα όσα μας απασχολούν.Σας καλώ λοιπόν να ενισχλυσετε αυτή την προσπάθεια, δημοσιεύοντας το λόγο σας.Και μην ξεχνάτε:Σ'αυτή την περίοδο, μόνο στο λόγο μας δεν πρέπει να επιβάλλουμε απαγορεύσεις.
Τέλος θα ήθελα να προσκαλέσω τον αρθρογράφο Αλέξη Πολίτη στο blog μου και να του επισυνάψω τη γνώμη μου σχετικά με τα άρθρα του:Είναι μαγευτικό με την πένα σου να ξεσηκώνεις ενθουσιασμό.
Με τιμή
Τετάρτη 27 Απριλίου 2011
Καθρέφτη – καθρεφτάκι μας, πόσο γ@μ@τοι είμαστε;
Είναι ορισμένες φορές που κάποια άρθρα που γράφονται στο διαδίκτυο καλώς γράφονται, καλώς δημοσιεύονται και αποτελούν δοκίμια άξια περεταίρω εμβάθυνσης και μελέτης.Σας παραθέτω λοιπό ένα τέλειο δοκίμιο που είχα την τύχη να διαβάσω στο www.aixmi.gr και σας αφήνω να το απολαύσετε.Συγχαρτήρια στον αρθρογράφο Αλέξη Πολίτη!!!
Έλαβα τις προάλλες στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο ένα mail, η ανάγνωση του
οποίου αρχικά με διασκέδασε, εν συνεχεία μου έδωσε τροφή για σκέψη και στο τέλος
με προβλημάτισε σφόδρα. Επρόκειτο για ένα χειμαρρώδες κείμενο δοσμένο με τη
δέουσα νεοελληνική μάγκικη απόχρωση και μια μπλαζέ απολυτότητα, που απαριθμούσε
τους 100+1 λόγους, για τους οποίους είμαστε υπερήφανοι που
ανήκουμε στην εκλεκτή φυλή των απανταχού Ελλήνων.
Κάποιοι από αυτούς δεδομένοι και αδιαπραγμάτευτοι: Εννοείται ότι γουστάρουμε τα κατορθώματα των αρχαίων προγόνων μας και εξυπακούεται ότι η χώρα μας είναι βασανιστικά σαγηνευτική, μια πανδαισία ήλιου, απέραντου γαλάζιου (όχι κομματικού ρε…) και μαγευτικών τοπίων. Κάποιοι άλλοι αδιαμφισβήτητα διασκεδαστικοί, παρότι γαρνιρισμένοι με μια αβάσταχτη ελαφρότητα, όπως για παράδειγμα ότι για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο ή ότι όταν οι άλλοι φορούσαν αρκουδοτόμαρα, εμείς υφαίναμε αραχνοΰφαντους χιτώνες!
Περνώντας στην ταμπακιέρα, σας παραθέτω μερικά από τα ευφυολογήματα του εν λόγω κειμένου που κονιορτοποίησαν κάθε εύθυμη ατμόσφαιρα και ξεγύμνωσαν τον ψωνισμένο και ημίγυμνο βασιλιά. “Πας μη Έλλην βάρβαρος” λοιπόν γιατί:
-Δεν το παίζουμε ψευτοπουριτανοί. Τις «λαδιές» μας τις κάνουμε με θράσος.
-Τα καταφέρνουμε πάντα… έστω και την τελευταία στιγμή.
-Αλλάζουμε κινητό κάθε χρόνο, αυτοκίνητο κάθε τρία χρόνια και ερωτικό σύντροφο κάθε τρεις και λίγο.
-Η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με τους πιο πλούσιους κατοίκους.
-Ξέρουμε καλύτερα να ξοδεύουμε παρά να αποταμιεύουμε.
Τελειώνω με αποκορύφωμα τα αμίμητα τσιτάτα – αποδείξεις μαγκιάς, παντελονιών και διαφορετικότητας από τους «αλλόθρησκους»:
-Ξέρουμε να «κλέβουμε» αλλά και να μην «καρφώνουμε» αυτόν που «κλέβει»(!!!)
-Κατά μέσο όρο ο καθένας από εμάς παραβιάζει το νόμο 22 φορές τη μέρα. Και οι φυλακές είναι γεμάτες μόνο με αλλοδαπούς. (!!!)
Με αυτά τα τελευταία ας υποκλιθούμε όλοι στο νεοελληνικό τρίπτυχο μαγκιά, φιλαρέσκεια και πουστιά (“με την καλή έννοια” που λέει και ο Ηλίας..), η καθολική επικράτηση του οποίου για ακόμα μια φορά είναι γεγονός! Ετούτο το αποκύημα ευστροφίας (τρομάρα μας) θα μπει στο πάνθεον και άλλων τέτοιων, όπως η τύφλωση του Κύκλωπα από τον Κανένα – Οδυσσέα, τα διφορούμενα “ήξεις αφήξεις” της Πυθίας, η λύση του γόρδιου δεσμού από τον Μεγαλέξανδρο, η ευφυής αντιμετώπιση του πολυπληθούς στρατού του Ξέρξη από τους 300, στο κλειστοφοβικά στενό «Στενό των Θερμοπυλών», το πιο πρόσφατο κόλπο των Χιωτών που προκειμένου να μην φορτώνονται στις πλάτες τους τον κάθε θρασύ δυνάστη Τούρκο, που τους έβλεπε σα μέσο μεταφοράς, φορτωνόταν ο ένας τον άλλο, μένοντας στην ιστορία, και το ακόμα πιο πρόσφατο τρικ του Καποδίστρια με το οποίο η «σατανική» πατάτα μπήκε στην ημερήσια διαιτολογική διάταξη και του πιο δύσπιστου πολίτη.
Στοιχηματίζω ότι ένα χρόνο πριν, σχεδόν όλοι θα προσυπέγραφαν με υπερηφάνεια και υποχθόνια χαμόγελα αυτό το μανιφέστο. Μέσα από την ανάγνωση εκατό αράδων, εμπνευσμένων φανερά από την π.Χ (προ Χρεοκοπίας) εποχή, διαπιστώνει κανείς πόσο λάθος πορεύτηκε το τρένο 30 χρόνια τώρα, που με καύσιμο το αυτοπαραμύθιασμα και τη ντόπα, έτρεχε σαν το Eurostar, ενώ ήταν ένας πολύ καλά μασκαρεμένος καρβουνιάρης.
Με σύμμαχο την απαράμιλλη μαγκιά, τον εξυπναδικισμό και τον ξερολισμό, χτίσαμε μια κοινωνία που κατήργησε τη νομιμότητα, μετατρέποντάς τη σε δακτυλοδεικτούμενη αδυναμία ή και μαλακία. Μια κοινωνία εκ των πραγμάτων καταδικασμένη να χορέψει το χορό του Ζαλόγγου. Καταλύσαμε οτιδήποτε στον υπόλοιπο κόσμο θεωρείται υγιές και αυτονόητο, φτιάξαμε δικούς μας κανόνες, πορευτήκαμε με αυτούς, καταστώντας την κομπίνα και το ναρκισσισμό εθνικά σπορ.
Μετά τον Αδάμ και την Εύα, αυτοχριστήκαμε ετσιθελικά και αυθαίρετα οι δεύτεροι αναντικατάστατοι στην ιστορία. Προμηθευτήκαμε ως έθνος τον καθρέφτη της μητριάς της Χιονάτης, να μας υπενθυμίζει καθημερινά πόσο γαμάτοι είμαστε και πόσο κορόιδα τους έχουμε πιάσει όλους. Νυχθημερόν κοιτάζαμε λάγνα το παραμορφωμένο είδωλό μας και ηδονιζόμασταν με τα κατορθώματά μας. Κατορθώματα ασύλληπτα που λάμβαναν διαστάσεις αστικών μύθων στις καθημερινές μας συζητήσεις.
Ένας τέτοιος αστικός μύθος θέλει κάποιον Ελληνάρα να οδηγεί σουρωμένος πίνοντας ούζο, παρέα με τον 3χρονο γιο του, που πίνει κι αυτός από το μπουκάλι κατόπιν προτροπής του πατέρα του. Στο μπλόκο της τροχαίας για αλκοτέστ, ο αστυνομικός ετοιμάζεται να κόψει βαρύ πρόστιμο στο μεθυσμένο ήρωα της ιστορίας μας, καθώς τον βρίσκει κατά πολύ πάνω από το επιτρεπτό όριο, αλλά εκείνος επιμένει: «Δεν είμαι εγώ μεθυσμένος, το μηχάνημα είναι χαλασμένο. Αν δε με πιστεύεις κάνε αλκοτέστ και στο μωρό!». Ο τροχονόμος κάνει αλκοτέστ και στο μωρό, το οποίο και βρίσκει αισθητά πάνω από το όριο. Ο τροχονόμος έντρομος και ντροπιασμένος ζητά συγγνώμη, παραδέχεται το λάθος του, και αφήνει πατέρα και γιο να συνεχίσουν, ως θριαμβευτές πλέον, απρόσκοπτα το ταξίδι τους.
Βάλτε στη θέση του πατέρα το λαμογιόφρων μεταπολιτευτικό Ελληνικό κράτος και την πολιτική του «ιντελιγκέντσια», βάλτε στη θέση του παιδιού το Νεοέλληνα που μέθυσε κι αυτός μέσα στο γενικότερο κλίμα αλκοολούχας πλαστής ευδαιμονίας, και στη θέση του αστυνόμου την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους «κουτόφραγκους» εταίρους μας, τον κόσμο ολόκληρο, που όταν ανακάλυπταν την κρεατοφαγία, εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη.
Αν κάνουμε μία και μοναδική προσθήκη σε τούτη εδώ τη χαβαλεδιάρικη ιστορία νεοελληνικής καθημερινής τρέλας, αυτή μετατρέπεται ως δια μαγείας σε μια σύγχρονη καθόλα διδακτική και εύστοχη παραβολή για την Ελλάδα της χρεοκρατίας. Που λίγα έχει να ζηλέψει από τους ρηξικέλευθους αλληγορικούς μύθους του Αισώπου. Μια προσθήκη, φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, που επιτηδευμένα φροντίσαμε να παραλείψουμε, γιατί η αλήθεια πονάει, δεν μας συμφέρει και ουδέποτε θελήσαμε να την αντιμετωπίσουμε κατάμουτρα.
Σήμερα που οι μάσκες έπεσαν, δεν έχουμε κανένα λόγο πια να στρουθοκαμηλίζουμε. Είναι καιρός να πούμε την ιστορία ολόκληρη. Ο μπαμπάς με το παιδί λίγο αργότερα όντας τύφλα στο μεθύσι τράκαραν και σκοτώθηκαν.
*Ο Αλέξης Πολίτης είναι ιατρός του Ε.Τ.Α.Α. στη Λάρισα και σύντομα θα ξεκινήσει την ειδίκευσή του στην πνευμονολογία – φυματιολογία.
Κάποιοι από αυτούς δεδομένοι και αδιαπραγμάτευτοι: Εννοείται ότι γουστάρουμε τα κατορθώματα των αρχαίων προγόνων μας και εξυπακούεται ότι η χώρα μας είναι βασανιστικά σαγηνευτική, μια πανδαισία ήλιου, απέραντου γαλάζιου (όχι κομματικού ρε…) και μαγευτικών τοπίων. Κάποιοι άλλοι αδιαμφισβήτητα διασκεδαστικοί, παρότι γαρνιρισμένοι με μια αβάσταχτη ελαφρότητα, όπως για παράδειγμα ότι για τα μάτια μιας γυναίκας κάναμε 10 χρόνια πόλεμο ή ότι όταν οι άλλοι φορούσαν αρκουδοτόμαρα, εμείς υφαίναμε αραχνοΰφαντους χιτώνες!
Περνώντας στην ταμπακιέρα, σας παραθέτω μερικά από τα ευφυολογήματα του εν λόγω κειμένου που κονιορτοποίησαν κάθε εύθυμη ατμόσφαιρα και ξεγύμνωσαν τον ψωνισμένο και ημίγυμνο βασιλιά. “Πας μη Έλλην βάρβαρος” λοιπόν γιατί:
-Δεν το παίζουμε ψευτοπουριτανοί. Τις «λαδιές» μας τις κάνουμε με θράσος.
-Τα καταφέρνουμε πάντα… έστω και την τελευταία στιγμή.
-Αλλάζουμε κινητό κάθε χρόνο, αυτοκίνητο κάθε τρία χρόνια και ερωτικό σύντροφο κάθε τρεις και λίγο.
-Η Ελλάδα είναι η πιο φτωχή χώρα με τους πιο πλούσιους κατοίκους.
-Ξέρουμε καλύτερα να ξοδεύουμε παρά να αποταμιεύουμε.
Τελειώνω με αποκορύφωμα τα αμίμητα τσιτάτα – αποδείξεις μαγκιάς, παντελονιών και διαφορετικότητας από τους «αλλόθρησκους»:
-Ξέρουμε να «κλέβουμε» αλλά και να μην «καρφώνουμε» αυτόν που «κλέβει»(!!!)
-Κατά μέσο όρο ο καθένας από εμάς παραβιάζει το νόμο 22 φορές τη μέρα. Και οι φυλακές είναι γεμάτες μόνο με αλλοδαπούς. (!!!)
Με αυτά τα τελευταία ας υποκλιθούμε όλοι στο νεοελληνικό τρίπτυχο μαγκιά, φιλαρέσκεια και πουστιά (“με την καλή έννοια” που λέει και ο Ηλίας..), η καθολική επικράτηση του οποίου για ακόμα μια φορά είναι γεγονός! Ετούτο το αποκύημα ευστροφίας (τρομάρα μας) θα μπει στο πάνθεον και άλλων τέτοιων, όπως η τύφλωση του Κύκλωπα από τον Κανένα – Οδυσσέα, τα διφορούμενα “ήξεις αφήξεις” της Πυθίας, η λύση του γόρδιου δεσμού από τον Μεγαλέξανδρο, η ευφυής αντιμετώπιση του πολυπληθούς στρατού του Ξέρξη από τους 300, στο κλειστοφοβικά στενό «Στενό των Θερμοπυλών», το πιο πρόσφατο κόλπο των Χιωτών που προκειμένου να μην φορτώνονται στις πλάτες τους τον κάθε θρασύ δυνάστη Τούρκο, που τους έβλεπε σα μέσο μεταφοράς, φορτωνόταν ο ένας τον άλλο, μένοντας στην ιστορία, και το ακόμα πιο πρόσφατο τρικ του Καποδίστρια με το οποίο η «σατανική» πατάτα μπήκε στην ημερήσια διαιτολογική διάταξη και του πιο δύσπιστου πολίτη.
Στοιχηματίζω ότι ένα χρόνο πριν, σχεδόν όλοι θα προσυπέγραφαν με υπερηφάνεια και υποχθόνια χαμόγελα αυτό το μανιφέστο. Μέσα από την ανάγνωση εκατό αράδων, εμπνευσμένων φανερά από την π.Χ (προ Χρεοκοπίας) εποχή, διαπιστώνει κανείς πόσο λάθος πορεύτηκε το τρένο 30 χρόνια τώρα, που με καύσιμο το αυτοπαραμύθιασμα και τη ντόπα, έτρεχε σαν το Eurostar, ενώ ήταν ένας πολύ καλά μασκαρεμένος καρβουνιάρης.
Με σύμμαχο την απαράμιλλη μαγκιά, τον εξυπναδικισμό και τον ξερολισμό, χτίσαμε μια κοινωνία που κατήργησε τη νομιμότητα, μετατρέποντάς τη σε δακτυλοδεικτούμενη αδυναμία ή και μαλακία. Μια κοινωνία εκ των πραγμάτων καταδικασμένη να χορέψει το χορό του Ζαλόγγου. Καταλύσαμε οτιδήποτε στον υπόλοιπο κόσμο θεωρείται υγιές και αυτονόητο, φτιάξαμε δικούς μας κανόνες, πορευτήκαμε με αυτούς, καταστώντας την κομπίνα και το ναρκισσισμό εθνικά σπορ.
Μετά τον Αδάμ και την Εύα, αυτοχριστήκαμε ετσιθελικά και αυθαίρετα οι δεύτεροι αναντικατάστατοι στην ιστορία. Προμηθευτήκαμε ως έθνος τον καθρέφτη της μητριάς της Χιονάτης, να μας υπενθυμίζει καθημερινά πόσο γαμάτοι είμαστε και πόσο κορόιδα τους έχουμε πιάσει όλους. Νυχθημερόν κοιτάζαμε λάγνα το παραμορφωμένο είδωλό μας και ηδονιζόμασταν με τα κατορθώματά μας. Κατορθώματα ασύλληπτα που λάμβαναν διαστάσεις αστικών μύθων στις καθημερινές μας συζητήσεις.
Ένας τέτοιος αστικός μύθος θέλει κάποιον Ελληνάρα να οδηγεί σουρωμένος πίνοντας ούζο, παρέα με τον 3χρονο γιο του, που πίνει κι αυτός από το μπουκάλι κατόπιν προτροπής του πατέρα του. Στο μπλόκο της τροχαίας για αλκοτέστ, ο αστυνομικός ετοιμάζεται να κόψει βαρύ πρόστιμο στο μεθυσμένο ήρωα της ιστορίας μας, καθώς τον βρίσκει κατά πολύ πάνω από το επιτρεπτό όριο, αλλά εκείνος επιμένει: «Δεν είμαι εγώ μεθυσμένος, το μηχάνημα είναι χαλασμένο. Αν δε με πιστεύεις κάνε αλκοτέστ και στο μωρό!». Ο τροχονόμος κάνει αλκοτέστ και στο μωρό, το οποίο και βρίσκει αισθητά πάνω από το όριο. Ο τροχονόμος έντρομος και ντροπιασμένος ζητά συγγνώμη, παραδέχεται το λάθος του, και αφήνει πατέρα και γιο να συνεχίσουν, ως θριαμβευτές πλέον, απρόσκοπτα το ταξίδι τους.
Βάλτε στη θέση του πατέρα το λαμογιόφρων μεταπολιτευτικό Ελληνικό κράτος και την πολιτική του «ιντελιγκέντσια», βάλτε στη θέση του παιδιού το Νεοέλληνα που μέθυσε κι αυτός μέσα στο γενικότερο κλίμα αλκοολούχας πλαστής ευδαιμονίας, και στη θέση του αστυνόμου την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους «κουτόφραγκους» εταίρους μας, τον κόσμο ολόκληρο, που όταν ανακάλυπταν την κρεατοφαγία, εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη.
Αν κάνουμε μία και μοναδική προσθήκη σε τούτη εδώ τη χαβαλεδιάρικη ιστορία νεοελληνικής καθημερινής τρέλας, αυτή μετατρέπεται ως δια μαγείας σε μια σύγχρονη καθόλα διδακτική και εύστοχη παραβολή για την Ελλάδα της χρεοκρατίας. Που λίγα έχει να ζηλέψει από τους ρηξικέλευθους αλληγορικούς μύθους του Αισώπου. Μια προσθήκη, φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, που επιτηδευμένα φροντίσαμε να παραλείψουμε, γιατί η αλήθεια πονάει, δεν μας συμφέρει και ουδέποτε θελήσαμε να την αντιμετωπίσουμε κατάμουτρα.
Σήμερα που οι μάσκες έπεσαν, δεν έχουμε κανένα λόγο πια να στρουθοκαμηλίζουμε. Είναι καιρός να πούμε την ιστορία ολόκληρη. Ο μπαμπάς με το παιδί λίγο αργότερα όντας τύφλα στο μεθύσι τράκαραν και σκοτώθηκαν.
*Ο Αλέξης Πολίτης είναι ιατρός του Ε.Τ.Α.Α. στη Λάρισα και σύντομα θα ξεκινήσει την ειδίκευσή του στην πνευμονολογία – φυματιολογία.
Σάββατο 23 Απριλίου 2011
''ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΟ ΣΕ ΠΑΙΔΕΙΑ,ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ''
Καμία πρόσληψη στο δημόσιο, με εφαρμογή του κανόνα 0 προς 5 σε αντίθεση με το 1 προς 5, προτείνει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, σημειώνοντας πως από αυτό τον κανόνα θα πρέπει να εξαιρεθούν η Αστυνομία, η Παιδεία και η Υγεία. Επιπλέον, υποστηρίζει ότι «περίεργες συμμαχίες...μεθοδεύουν την ανατροπή του» λόγω των αλλαγών που επιχειρεί στην Υγεία.
Επιπλέον, σημειώνει πως ο πολιτικός λόγος που θα συνοδεύει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τις αποκρατικοποιήσεις πρέπει να είναι «έντονος, αποφασιστικός και ομόφωνος» και τονίζει ότι τα δυο προγράμματα αποτελούν σημείο επανεκκίνησης.
«Μπορεί να αποδειχτεί ότι δεν αρκούν όσα έχουν διατυπωθεί έως τώρα» δηλώνει και προσθέτει «δεν κάνουμε πολιτική κλειστών βεβαιοτήτων. Η χώρα έχει τόσα πολλά προβλήματα που θα ήταν ψέμα, ανακρίβεια ή μόνο φλυαρίες, μπρος στο φόβο του πολιτικού κόστους να πούμε ότι αυτά ήταν τα θέματα και κλείσαμε».
Ο υπουργός υγείας τονίζει ότι η χώρα έχασε τρεις μήνες με τις φήμες περί ανασχηματισμού και εκλογών και επιμένει ότι «οι εκλογές δεν είναι λύση» και επισημαίνει πως σε αυτή τη συγκυρία δεν χωρούν διαφοροποιήσεις λέγοντας «αυτός που έχει την ευθύνη των εξελίξεων πρέπει να είναι ομόφωνος, ορκισμένος θα έλεγα. Γιατί όταν δεν συντάσσεσαι ομόφωνα, όταν έχεις αναστολές , τότε δεν πρέπει να μένεις στην κυβέρνηση».
Σχετικά με τις πρόσφατες δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της αναδιάρθρωσης, δηλώνει πως «τον Κώστα Σημίτη θα τον εκτιμώ ισοβίως. Είμαι ένας άνθρωπος που μπήκε στην πολιτική λόγω του Κώστα Σημίτη, τον διαβάζω, τον παρακολουθώ. Είμαι, ωστόσο, υπουργός της κυβέρνησης και λέω αυτό που πιστεύω».
Τέλος, σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στα νοσοκομεία, δηλώνει ότι θα ζητηθεί «παρέμβαση εισαγγελέα για παρανομίες προμηθευτών και συνταγογράφων» και σημειώνει: «Με κατηγορούν για ιδιωτικοποίηση της Υγείας τη στιγμή που προσπαθώ να κρατήσω όρθια 139 δημόσια νοσοκομεία».
πηγή:fimotro
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)